روش های تبلیغ شیطان پرستی

شیطان گرایان با ادعای ناتوانی خدا در اجابت خواسته­ها، به تبلیغ ایده شیطان گرایی می­پردازند. آنها چنین توضیح می­دهند؛ «شما برای حل مشکلات زندگی خود، هر روز دست به دعا بر می­دارید و از خدا کمک می­خواهید. اما خدا نه فقط مشکلات شما را بر طرف نمی­کند، بلکه هر روز مشکلات جدیدی بر سر راه­تان قرار می­دهد. پس آنتی تز خداوند یعنی شیطان، می­تواند پناهگاه شما واقع شود.» در استدلال بالا آنچه که بیش از همه نیاز به بازخوانی و اصلاح دارد، «مفهوم دعا» است. روشن است که بسیاری از مشکلات روانی و روحی بشر مدرن، ریشه در بنیان­های تمدن غربی دارد. انتظار از خدا و دست روی دست گذاشتن و اکتفا به چند جمله به عنوان دعا برای حل چنین مشکلاتی، عملی کودکانه است که هیچ قرابتی با مفهوم متعالی دعا ندارد. خداوند هیچ گاه وعده نداده است که تمام درخواست­هایی که انسان­ها دارند ـ از هر نوع و مدلی که باشد ـ همه را خداوند به صورت فوری عملی می­کند. اصولا چنین برداشتی از دعا، با نگاه اومانیستی سازگار است نه با نگرش دینی و وحیانی. در بینش اومانیستی، همه چیز باید خود را در خدمت خوشی و راحتی انسان قرار دهد و حتی خدا هم باید سهمی در این مسیر بعهده بگیرد و  در اجرای فرمان انسان ـ که نامش را دعا می­گذارند ـ کوتاهی نکند و اگر او در اجرای خواهش های انسان تاخیر کند، پس صلاحیت این که در زندگی انسان شانی به او سپرده شود از او برداشته می شود. در نگرش دینی و وحیانی ، انسان از آنجا ماموریتی الهی به او واگذار شده، لازم است با مدد گرفتن از اختیار و اراده خود،  نیروهای خود را جهت تعالی معنوی خود و تکامل اجتماع به کارگیرد و صد البته در آن صورت خداوند هم امکانات خویش را جهت تحقق چنین هدفی بسیج می­نماید . چنین انسانی از آن جا که هم غایتی الهی را اختیار نموده و هم استعدادها و امکانات را ه خدمت گرفته است، باید برای تسریع در پیمودن راه از خداوند اسستمداد نماید و دعا در چنین فرایندی معنا خواهد یافت.